1980
DMS doet mee aan een fotografische en visuele expeditie naar Zwitserland in samenwerking met Belgische meteorenwaarnemers van de VVS.

1981-1982
Redelijk geslaagde Perseïden acties vanuit Nederland leveren vooral fotografisch succes op.

1983
Met 9 heldere nachten op rij een zeer succesvolle Perseïden actie in Nederland. Visueel werden  vele duizenden meteoren gezien, fotografisch werden tientallen Perseïden simultaan vastgelegd. Zie hiervoor ook de database van het DMS Small Camera Network.

1984
Een mooie serie visuele waarnemingen werd gedaan vanuit Puimichel, zuid Frankrijk. Daar lag de vakantie sterrenwacht van Dany Cardoen en Arlette Steenmans. Deze waarnemingen leverde mooie informatie over de activiteit van de Perseïden zwerm tussen 22 juli en 5 augustus. Tevens werden de eerste Nederlandse analyses van de zuidelijke zwermen de Capricorniden en zuidelijke delta Aquariiden gedaan.

• Miskotte K., Capricornids of 1984, WGN, 36:2, p. 37-40
• Miskotte K., De Capricorniden in 1984, eRadiant 2005-2, p. 39-42

1985
Dankzij de zeer donkere en heldere omstandigheden in Puimichel leverde een tweede succesvolle visuele waarnemingsactie door vier DMS waarnemers ruim 8000 meteoren op. In Nederland was het weer niet zo best maar een heldere 11/12/13 augustus leverde veel fotografische simultaan opnamen op.

1986-1989
In 1986 leverde een derde visuele waarneemactie in Puimichel door twee DMS waarnemers bijna 6000 meteoren op. Dankzij de zeer heldere omstandigheden (grensmagnitude 7) en schone lucht dankzij een bulderende mistral lagen de uurtellingen boven de 100 op 12 en 13 augustus.
In 1988 en 1989 waren er weer mooie successen in Nederland die vooral fotografisch succesvol waren.

• Betlem H., de Lignie M.: Multi-station meteor photography in The Netherlands. Asteroids, Comets, Meteors III, C.-I. Lagerkvist et al. eds., Uppsala (1989) p. 509-512

1991
Voorspellingen door astronoom Brian Marsden gaven aan dat het moederlichaam van de Perseïden (komeet 109P/Swift-Tuttle) in november 1992 zou kunnen terugkeren. Op 12 augustus 1991 rond 16 uur UT bereikt de ZHR van de Perseiden zwerm kortstondig een ZHR van 300! De uitbarsting wordt waargenomen vanuit Japan. De aarde trok door een vers stofspoor dat zich voor de komeet uit bevond en wellicht de terugkeer van de komeet inluidde. Dit was ook precies het moment waarop ook in 1989 en 1990 een tweede piek in activiteit werd gevonden door analyses van de International Meteor Organisation. Dit voedde de speculatie van Brian Marsden dat de komeet 109P/Swift-Tuttle zijn perihelium zou hebben in november 1992.
Vanuit Nederland was helaas weinig te merken van deze piek, deze was alweer voorbij toen het donker was. De daaropvolgende nacht in Nederlands was deels helder en werden weer tientallen Perseïden simultaan gefotografeerd door het DMS Small Camera Network.

• Roggemans, P., Gyssens M., Rendtel J., One-hour outburst of the 1991 Perseids surprises Japanese observers!, WGN 19:5, p. 181-184

1992
De waarnemingen uit 1991 deden de meteorenwaarnemers uitkijken naar 11/12 augustus 1992. Een eventuele uitbarsting zou plaatsvinden rond 22 UT. Helaas waren de weersvoorspellingen slecht voor Nederland dermate slecht dat een groep DMS waarnemers besloot om een last minute actie te organiseren naar een heldere plek in Europa. Het was deze actie die het begrip ‘crash actie’ introduceerde: op het laatste moment een wanhopige poging doen om in helder weer te raken.
Op 11 augustus overdag vertrokken twee teams onder leiding van Peter Jenniskens naar respectievelijk een dorpje nabij Mühlhause in Duitsland en Blauen in Zwitserland om daar visuele en fotografische waarnemingen te verrichten. Echter, zij werden tijdens het opzetten van de waarneemspullen in de nog flinke schemering verrast door hoge Perseïden activiteit. Binnen enkele minuten werden een relatief hoog aantal heldere Perseïden gezien. Toen het eenmaal echt donker was, was de show helaas alweer voorbij. Ook inkomende  bewolking beëindigden de waarnemingen. De uitbarsting werd ook waargenomen vanuit Oost Europa en China, helaas bijgelicht door de bijna volle maan. Desondanks is men het er wel over eens dat de ZHR rond de 400 gelegen moet hebben.

De Japanse amateur astronoom Tsuruhiko Kiuchi ontdekte op 26 september 1992 een komeet van magnitude 11,5 in het sterrenbeeld Grote  Beer. Dit bleek dan de langverwachte terugkeer van de komeet 109P/Swift-Tuttle te zijn. De komeet had haar perihelium op 12 december 1992, maar vanwege de grote afstand tot de aarde bleef het een relatief zwak object.

• Betlem H., Johannink C., Langbroek M., ter Kuile C., DMS in het buitenland. En toch nog een Perseïden regen…, Radiant 1992-6, p. 143-149.
• Van Vliet, M., Perseiden 1992: een ongewone terugkeer, Radiant 1993:1, p. 19-21.
• Brown, P., Gyssens M., Rendtel J., Perseids 1992. New Outburst Announces Return of P/Swift-Tuttle, WGN 1992:5, p. 192-197.

1993
Na de fraaie uitbarstingen van 1991 en 1992 waren de verwachtingen nog hoger gespannen voor 1993. Met de gedachten aan het slechte weer in 1992 en de succesvolle meteoren expedities naar de Provence in 1984-1986 en 1990 (Geminiden) werd dit keer gekozen voor een grote actie op die locatie. Tussen 7 en 15 augustus waren daar vier grote posten actief met elk minimaal 15 camera’s. Op drie posten waren ook video systemen actief en elke post had een aantal visuele waarnemers.  Daarnaast bleven er twee grote posten actief in Nederland.  Dit was ook de eerste grote DMS expeditie naar het buitenland en diende als blauwdruk voor de komende Leoniden acties.
De nacht 11/12 was voor veel waarnemers spannend, dankzij voorspellingen voor de verwachte maximale ZHR oplopend tot 800! De eerste uren was het nog rustig maar vanaf 22:30 UT was er kortstondig verhoogde activiteit. Maar na een korte afname van activiteit was er vanaf 00:30 UT hoge activiteit waarbij de ZHR opliep naar ZHR 400 kort voor de schemering,  De actie was een groot succes met  200 simultaan opnamen van Perseïden en vele duizenden visuele meteoren.
Tussen 00:39 en 00:55 UT werd ook nog een gloed opgemerkt doe mogelijk toebehoort aan de dustcloud van de Perseïdenzwerm. Internationaal was er enige twijfel over, maar latere berekeningen van de  bekende komeetwaarnemer Peter Bus lieten zien dat door voorwaartse verstrooiing van zonlicht dit stof wel degelijk zichtbaar kon zijn voor het blote oog.

• Van Vliet M., Visuele waarnemingen 1993, Radiant 1994-2, p. 40-42
• Ter Kuile C.R., Langbroek M., Kuiper J., The 1993 Perseids and the meteoroid dust cloud, WGN 22:2, p. 60-68.
• Jenniskens P., Betlem H., de Lignie, M., Ter Kuile, C., van Vliet, A., van `t Leven, J.,
  Koop, M., Morales, E., Rice T., On the unusual activity of the Perseid meteor shower (1989-96) and the dust trail of comet 109P/Swift-Tuttle, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, Volume 301, Issue 4, pp. 941-954.

1994
Ook voor 1994 werd weer een uitbarsting van de Perseïden verwacht als gevolg van de passage van komeet 109P/Swift-Tuttle, echter op een moment dat de zon al op was in Europa. Astronoom Peter Jenniskens, inmiddels werkend vanuit de Verenigde Staten zag wel een korte uitbarsting waarbij de ZHR opliep naar 190.

• Jenniskens P., 1994 outburst captured on film!, Radiant 1994-5, 93-100
• Jenniskens P., Meteor stream activity I. The annual streams, Astronomy and Astrophysics, Vol. 287, p.990-1013 (1994)

1995
Tweede  grote publicatie  van Peter Jenniskens cs. op basis van onder andere DMS waarnemingen.

• Jenniskens P., Meteor stream activity. 2: Meteor outbursts, Astronomy and Astrophysics (ISSN 0004-6361), vol. 295, no. 1, p. 206-235

1996
Er waren weer kansen op extra activiteit van de Perseïden als gevolg van de komeet passage in 1992, nu wel zichtbaar vanuit Europa.  Dit maal geen actie in de Provence, maar in Nederland. Helaas slechte weersvoorspellingen en ook een hectische crashactie met twee grote teams naar het oosten mocht niet baten. Eén team bleef in Berlijn hangen, het andere team ging huiswaarts die vervolgens onderweg opklaringen inreden nabij Bad Nenndorf (D) en zodoende de uitbarsting konden waarnemen en fotograferen. De post in Bosschenhoofd kon profiteren van opklaringen in het centrum van de depressie en fotografeerde een aantal Perseïden simultaan met Bad Nenndorf (D).

• Betlem H., Perseidenuitbarsting 1996. Groot succes voor Varsseveld op safari, Radiant 1996-5 p. 88-92

1997
Een legendarische actie vanuit Nederland met 10 heldere nachten op rij. Dit jaar markeert ook de laatste uitbarsting van de Perseïden als gevolg van de perihelium passsage van 109P/Swift-Tuttle in 1992. Helaas was dit alleen zichtbaar in Amerika en niet vanuit Europa. Wel werd in de nacht 12/13 augustus 1997 een onverwachte verhoging in activiteit waargenomen.

• Langbroek M., Mogelijke substructuur tijdens het Perseidenmaximum van 1997, Radiant 1997-5, p. 100-101

1999
Publicatie van alle gefotografeerde meteoren in de periode 1980-1993, waaronder veel Perseïden.

• H. Betlem, C.R. ter Kuile, M. de Lignie, J. van ‘t Leven, K. Jobse, K. Miskotte and P. Jenniskens.: Precision meteor orbits obtained by the Dutch Meteor Society Photographic Meteor Survey (1981 – 1993). , Astronomy & Astrophysics – Supplement series 128 179-185 (1999)

2002
Een grote analoge fotografische simultaan actie werd vanuit zuid Spanje georganiseerd. Een flink aantal Perseïden kon simultaan worden gefotografeerd.

2004 en 2005
Door verstoringen door Jupiter van het 1 omloops-stofspoor van komeet 109P/Swift-Tuttle uit 1862 werd in de avond van de 11^e augustus 2004 rond 21 UT een uitbarsting verwacht van vooral zwakke meteoren. Visuele waarnemers in Zuid Duitsland en een aantal stations met video systemen voorzien van restlichtversterkers legden de korte uitbarsting met een maximale ZHR 200 vast. Het filament was ook actief na 22 UT met veel heldere meteoren, ZHR boven de 100.

Een tweede grote analoge fotografische actie vond plaats in 2004 vanuit zuid Spanje en leverde weer veel simultaanopnamen op.

Ook in 2005 werd vanuit zuid Frankrijk verhoogde activiteit van de Perseïden opgemerkt, waarschijnlijk een combinatie van de 1862 (1 rev) en 1479 (4 rev) stofsporen van komeet 109P/Swift-Tuttle.

• Miskotte K., Johannink C., DMS results of the 2004 Perseids, Radiant 2005-1, p. 15-21

2007
Een derde grote analoge fotografische actie vond plaats in 2004 vanuit zuid Spanje en leverde weer veel simultaanopnamen op.

2008
Een heldere 11/12 augustus 2008 in Nederland leverde in het tweede deel van de nacht onverwacht een flinke uitbarsting van de Perseïdenzwerm. Veel heldere meteoren waaronder een magnitude -9 exemplaar. De ZHR bereikte uiteindelijk 135. De oorzaak zou het 12 omlopen stofspoor uit 441 van komeet 109P/Swift-Tuttle kunnen zijn dat al meer verstoord was als zwerm modelleurs hadden gedacht. Ook vanuit Zuid Frankrijk waargenomen door een DMS-er die ook veel zwakke Perseïden meldde.

• Johannink, C., Vandeputte M., Miskotte K., Resultaten van de Perseidenaktie 2008, eRadiant 2008-5, p. 135-139

2009
Ondanks een flink storende maan een spectaculaire terugkeer van de Perseïden, maar liefst 3 flinke uitbarstingen (ZHR 150-200)  werden gezien door visuele waarnemers wereldwijd. Helaas was in Europa alleen het staartje van de 2^e uitbarsting te zien. De eerste kortdurende uitbarsting werd veroorzaakt door stofsporen uit 1610 (3 omlopen) & 1737 (2 omlopen), De tweede brede piek werd veroorzaakt door een oud stofspoor uit 1348 (5 omlopen) en het filament. Deze piek was boven Azië en de nasleep was zichtbaar boven Europa tot 23 UT. De ZHR lag toen rond de 140 met relatief veel heldere Perseïden (oud stofspoor!).  De laatste uitbarsting werd veroorzaakt door een stofspoor uit 441 (12 omlopen). Deze uitbarsting vond op dezelfde plek (zonnelengte) plaats als in 2008 waardoor het voor dat jaar ook duidelijker was dat het om het stof uit 441 ging. De mogelijke oorzaak van de verstoringen zou Saturnus zijn die in 2006 het Perseïden stof beïnvloede.

• Miskotte K., Johannink C., Vandeputte M., Perseïden 2009: een spectaculaire terugkeer! Maar slechts de kruimels waren voor Europa…. , eRadiant 2009-3, p. 80-86

2010
Enige indicatie in de visuele waarneemdata zichtbaar voor wat verhoogde activiteit van de Perseïden door verstoringen door Saturnus in 2006. Een vierde grote analoge fotografische actie vond plaats vanuit zuid Spanje.

• Miskotte K., Johannink C., Perseïden 2010: een geslaagde actie, eRadiant 2011-1, p. 11-15.

2013
De laatste DMS analoge fotografische actie vond dat jaar plaats vanuit zuid Spanje. Daarbij werden ook op elke post een tweetal CAMS systemen ingezet. Ook vanuit zuid Frankrijk werd er weer een visuele waarneemactie opgezet, ook daar ondersteund door 2 x 2 CAMS systemen. Deze laatste zuid Franse posten leverden ruim 600 meteoren extra banen van meteoren op.

2015
De eerste DMS analyse op basis van wereldwijde data. Uit deze analyse komen twee extra hoge pieken tevoorschijn. Rond het jaarlijkse maximum dat in dit jaar boven Amerika plaatsvond werd extra activiteit opgemerkt (ZHR 140 i.p.v. 100). Niet bekend is welk stof dit mogelijk veroorzaakt heeft. Voor 2016 werden flinke uitbarstingen van de Perseïden voorspelt als gevolg van verstoringen van Jupiter, wellicht waren deze twee pieken de prelude van dit alles. Een piek die op 12 augustus rond 23 UT werd waargenomen was het optreden van het filament, oude stofsporen in de Perseïdenzwerm.

• Miskotte K., Perseïden 2015: een globale analyse, eRadiant 2016-1, p. 23-33.
• Miskotte K., Perseids 2015, a global analysis, Meteornews 2016-2, p. 42-51

2016
Een fraaie terugkeer van de Perseïden, de mooiste sinds 1993. DMS-ers organiseren voornamelijk visuele expedities naar La Palma en zuid Frankrijk. Gedurende de nacht 11/12 augustus 2016 werden 5 uitbarstingen waargenomen. Zie figuur.  De schuine lijn stijgend van ZHR 60 naar 100 is de gemiddelde jaarlijkse activiteit van de Perseïden. De stofsporen vrijgekomen uit de perihelium passages uit 1862 (1 omloop geleden van komeet), 1479 (4 omlopen  geleden), 1078 (7 omlopen geleden) en 441 (12 omlopen geleden) zorgden voor hoge Perseïden activiteit. Vooral het 4 omlopen stofspoor uit 1479 zorgden voor hoge activiteit waarbij de ZHR opliep naar 330. De waarnemers van DMS die op dat moment in het Provencaalse dorpje Revest du Bion waarnemen telden toen tot 5 a 6 Perseïden per minuut gedurende 15 minuten! De oudere stofsporen zijn door gravitationele effecten door de zware planeten én de stralingsdruk van de zon ontdaan van de lichtste deeltjes, waardoor deze stofsporen relatief veel zware deeltjes hebben. Dit uit zich voor de meteoorwaarnemer op Aarde in veel heldere Perseïden. Inderdaad leverde de filament (verzameling oudere stofsporen) en de stofsporen uit 1078 en 441 veel heldere Perseïden op, waaronder zeer heldere vuurbollen. De ‘versere’ stofsporen uit 1862 en 1479 lieten meer zwakke Perseïden zien.

• Miskotte K., Vandeputte M., The magnificent outburst of the 2016 Perseids, the analyses, Meteornews 2017-3, p. 61-69.
• Miskotte K., Vandeputte M., De zeer fraaie uitbarsting van de Perseïden in 2016: een analyse, eRadiant 2017-3, p. 54-65.

2018-2021
Op 12 augustus bij aanvang van de waarnemingen (20 uur UT)  viel het een groep DMS waarnemers op dat er ondanks de zeer lage radiantstand een flink aantal heldere Perseïden werd waargenomen. Deze korte verhoging van activiteit werd veroorzaakt door het filament.

Een nacht later (13/14 augustus 2018) werd o.a. door dezelfde groep DMS waarnemers een extra piek in Perseïdenactiviteit opgemerkt ruim na het jaarlijkse maximum. Deze piek was ook duidelijk zichtbaar in de waarneemdata van andere Europese waarnemers. De ZHR bereikte 85 in plaats van de normale ZHR van 50. Opvallende veel zwakke  Perseïden. Het jaar erop werd deze piek nogmaals waargenomen, maar alleen met radiowaarnemingen. Er zijn wel enkele waarnemingen die suggereren dat er hoge activiteit was maar die werden gehinderd door bewolking of rook van bosbranden. In 2019 weer een jaar met meerdere pieken in de nacht 13/14 augustus (ZHR 90) die vanaf het Amerikaanse continent werden waargenomen. Dit waren wel vaak heldere meteoren.  In 2021 was de verrassing compleet toen wederom vanaf het Amerikaanse continent een flinke piek van vooral zwakke Perseiden werd opgemerkt. De ZHR steeg kortstondig tot 190

• Jenniskens P. and Miskotte K. (2021). ‘Perseid meteor outburst 2021’. eMeteornews 2021-6, 460–461.
• Jenniskens P. (2021). ‘Perseid meteor shower outburst 2021’. CBET 5016, 2021 August 14, editor D.W.E. Green.
  http://www.cbat.eps.harvard.edu/cbet/005000/CBET005016.txt

• Miskotte K., The Perseids in 2018: Analysis of the visual data, eMeteornews 2019-3, p. 135-142.
• Miskotte K., Vandeputte M., Perseids 2019: another peak in activity around solar longitude 141.0?, eMeteornews 2020-1, p. 25-29
• Miskotte K., Perseids 2020: again, enhanced Perseid activity around solar longitude 141?, Meteornews 2020-6, p. 395-397
• Miskotte K. (2021). ‘Perseids 2020 revisited’. eMeteornews 2021-1, p. 29–30.
• Miskotte K., Sugimoto H., and Martin P., The big surprise: a late Perseid outburst on August 14, 2021!, eMeteornews 2021-7 p. 517-525.