Mogelijke meteorietval in Oostenrijk

Veel waarnemingen
Op donderdag 24 oktober 2024 even voor half tien plaatselijke tijd (Midden Europese zomertijd) trok een zeer heldere vuurbol langs de hemel over Oostenrijk.
Op dat moment was het helder weer boven een groot deel van centraal Europa en ook boven Tsjechië, zodat de zeer heldere vuurbol door een groot aantal getuigen werd gerapporteerd. Vele stuurden waarnemingen en beschrijvingen naar het Astronomisch Instituut te Ondrejov.
De vuurbol werd vastgelegd door een groot aantal instrumenten van het Europees Netwerk (EN) waaruit het traject in de atmosfeer kon worden berekend.
In de eerste figuur is de projectie van het traject boven het Oostenrijkse grondgebied weergegeven evenals enkele van de dichtstbij gelegen stations die het spoor hebben vastgelegd.
Voor de analyse van het traject is gebruik gemaakt van de optische data van 7 verschillende stations: 4 fotografische opnamen en 3 video opnamen alsmede twee fotometrisch vastgelegde lichtcurven met een resolutie van 5000 helderheidsmetingen per seconde.
Naast de directe opnamen van het lichtspoor zijn er ook gedetailleerde spectra verkregen waarmee de samenstelling van het object kan worden bepaald.
Uit de baanberekeningen is de heliocentrische baan in het zonnestelsel van het object bepaald en kon een nauwkeurige berekeningen van een mogelijk strooiveld worden gedaan.

Resultaten
Om 19:24:38 UT kwam een meteoroïde met een massa van ongeveer 55 kilogram de atmosfeer van de aarde binnen. Het begon op te lichten op een hoogte van 95,9 km boven de oostelijke Alpen ten westen van het bekende Oostenrijkse bedevaartsoord Mariazell. De initiële snelheid bedroeg op dat moment 17,4 km/s en de baan maakte een hoek van 51,3 graden ter opzichte van de horizontaal. Het object bewoog in noordwestelijke richting (azimutlijn 48,8 graden vanuit het noorden). De maximale fotometrische helderheid bedroeg magnitude -13,5 op een hoogte van 39,4 km boven de rivier Ybbs nabij het dorp Gleiss en doofde uit op een hoogte van 23,2 km nabij het stadje Haag in Neder-Oostenrijk. Het 93,7 km lange traject werd in 6,4 seconden afgelegd.
De aanvankelijke diameter van het object bedroeg ongeveer 30 cm maar de nodige meteorieten kunnen zijn neergekomen in een langgerekte zone. Het grootste te verwachten fragment zou dan ongeveer 5 cm kunnen zijn met een massa van ongeveer 250 gram.
Vóór de ontmoeting met de aarde draaide het object in een baan om de zon in een typisch asteroïdale baan met een omloopstijd van ongeveer 2,5 jaar.

Bronnen

Persbericht Tsjechische Academie van Wetenschappen
(in Tsjechisch)

De projectie van het traject van vuurbol EN241024_192438 in de atmosfeer op het aardoppervlak.
Het lichtgevende traject van de vuurbol was 93,7 km lang en duurde  6,4 seconden. (afbeelding Astronomisch Instituut van de Tsjechische Academie van Wetenschappen, kaart: Google Earth)

Uitsnede van het beeld van de vuurbal EN241024_192438 gemaakt door de automatische digitale vuurbolcamera van het European Fireball Network op het European Fireball Network-station in Kunžak bij Jindřichův Hradec.  
(foto: Astronomisch Instituut van de Tsjechische Academie van Wetenschappen)

De ontwikkeling van de fragmentatie van de vuurbol in het laatste deel van het traject, vastgelegd door een videocamera op het European Fireball Network-station in Martinsberg, Oostenrijk. De getallen geven de tijd in seconden aan sinds 19:24:38.00 UT. (foto: Astronomisch Instituut van de Tsjechische Academie van Wetenschappen)

Weergave van het meest waarschijnlijke gebied voor verschillende massa’s meteorieten. De opgegeven massa’s zijn slechts  indicatief zijn en dat een gevonden massa/grootte van een meteorietfragment kan variëren afhankelijk van de werkelijke dichtheid en vorm.
Daarnaast zijn er in het geval van secundaire fragmentatie ook kleinere meteorieten te vinden in het gebied van grotere stukken. Meteorieten van fragmentatie op grotere hoogte met massa’s van maximaal minder dan tientallen grammen kunnen meer naar het noordoosten zijn verschoven ten opzichte van de centrale lijn, en om deze reden is het inslaggebied in het gebied van kleinere meteorieten niet symmetrisch ten opzichte van de centrale lijn, en meteorieten van kleinere massa’s kunnen vaker in dit gebied worden gevonden dan schematisch is aangegeven, juist vanwege de oorsprong van fragmentatie op grotere hoogten.
Het deel van de gele pijl in het onderste deel van de figuur geeft de projectie van het uiteinde van de vuurbol aan. (grafiek: Astronomisch Instituut van de Tsjechische Academie van Wetenschappen, achtergrondkaart: Google Earth)